GA JE MEE WANDELEN IN JE BREIN?
HO, WACHT, voordat je besluit mee te gaan: …heb je je rugzak gevuld met een lunchpakket voor de denkpauze, sportkleding voor de hersengymnastiek en niet te vergeten: een flinke portie nieuwsgierigheid en enthousiasme voor onderweg? Wandelen is namelijk een extra goede stimulans voor je ideeëngeneratie! Let’s go! Je hoeft trouwens niet voorop te lopen of de weg te wijzen. Sluit maar achteraan in de rij bij je leerlingen. Kinderen kúnnen dit, allemaal. Wij als volwassenen zijn het alleen verleerd. Dus, observeer welke kant ze oplopen en… ssst…zeg er niets van wanneer ze een (voor jou?) onlogische afslag nemen…
WAT KUN JE VERWACHTEN? Hahaaaa… dát weet je van tevoren niet! Je gaat mee op ontdekkingstocht, dus… schud verwachtingen van je af, laat regels los en geniet van je vrijheid! En nee, géén stappenplan in dit geval dus maar ik hoop dat je toch verder leest… Want je gaat nieuwe dingen zien, ideeën en inspiratie opdoen, jezelf en anderen verrassen, nieuwe antwoorden bedenken, en je begeven in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Daar waar jij en je leerlingen mogen, nee MOETEN afwijken van gebaande paden. Vraag je niet af of ze die vrijheid aankunnen. Durf jij het aan ze deze vrijheid te geven, daar gaat het om.
CREËER EEN DENKSPOOR dat nog niemand heeft betreden, het brengt je naar een onbekende en onontdekte plek en dus naar iets nieuws. Volg je de gebaande paden vanwege de veiligheid? Ook goed, maar verwacht dan geen nieuwigheden. Iemand anders is je al voor geweest.
EHM… EVEN EEN DENKPAUZE… DIT- IS- HET- HUI-DI-GE ON-DER-WIJS-SYSTEEM: Volg het gebaande pad naar het antwoord dat iemand anders heeft bedacht. Een ander antwoord wordt meestal FOUT gerekend. Ai. Hoe leren we onze leerlingen dan om oplossingen te bedenken voor problemen? Door te doen wat iemand anders al deed, los je blijkbaar het probleem niet op, tenminste… wanneer het probleem nog steeds bestaat. Anders was het al opgelost. Neem je voor dat jouw leerlingen later wel in staat zijn om nieuwe ideeën en oplossingen te bedenken, want jij hebt ze daarin op weg geholpen door ze de kans te geven om te verdwalen en plekken te bezoeken waar nog niemand is geweest.
OKÉ, WE HERVATTEN DE WANDELING. Merk je al dat je morgen spierpijn gaat voelen? Je bent wellicht niet gewend om deze spieren te gebruiken, maar oefening baart kunst. Hoe meer je wandelt, hoe sterker deze spieren zullen worden. Maak je workout zo zwaar als je wilt. Kun je intussen al bedenken dat het antwoord op 1+1 niet per sé 2 hoeft te zijn? Kijk maar eens naar je voeten. Aan beide voeten heb je waarschijnlijk 5 tenen, dus 1 voet + 1 voet = 10 tenen. Ha! Je bevindt je in een wereld vol denkkracht en –vrijheid. Je mag nieuwe verbindingen aanleggen, gekke hersenkronkels gebruiken. Zie je die 10 tenen weer voor je? 1 + 1 = 120. Pardon? Ja, wanneer je er vanuit gaat dat je bij elke stap 60 cm vooruitkomt. Het ís even wennen, maar je voelt vast al een oneindige antwoordenstroom op gang komen.
OBSERVEER JE REISGENOTEN. Het worden creatieve, autonome, ondernemende en gemotiveerde avonturiers, dat is toch wat je graag ziet? En dat is ook waar de maatschappij van nu om schreeuwt. Ooit bij stilgestaan dat jouw leerlingen dat dan ook graag bij jou zien? ZIJ willen graag een creatieve, autonome, ondernemende en gemotiveerde leerkracht.
STOP. VOLGENDE DENKPAUZE. BÉN JIJ DEZE LEERKRACHT? Bied jij lesstof aan volgens het boekje en voorgeschreven doelen? Of durf jij hiermee te spelen en je autonomie te pakken? Ben jij de Mees Kees van jouw team? Hoeveel van jouw collega’s zijn ongewild slaaf van de methodes geworden, van “het”systeem? We rennen voorbij aan waar het werkelijk om draait, de echte bedoeling van onderwijs. We gaan voor doelen, resultaten en meetbare groei. We willen kinderen die hoog-hoger-hoogst scoren, binnen “het plaatje” passen en het liefst ook nog aangepast gedrag vertonen. Deze kinderen belonen we met hoge cijfers en een mooi rapport. Maar wat als je je niet thuisvoelt in deze categorie…
NOG EEN KLÉIN STUKJE… Neem je leerlingen mee in een wereld waarin fouten niet bestaan. Waar alle denkwijzen goed zijn en waar ze hun eigenheid mogen laten zien. Geef ze geen kant-en-klare oplossingen, maar geef ze het probleem eens terug. Ga eens rechtsom voor creativiteit, in plaats van linksom voor rationaliteit en analytisch vermogen en breng daarmee het brein weer beter in balans. Geef ze vrijheid om de ultieme oplossingen te bedenken. Het laat ze floreren. Het levert jou hoogstwaarschijnlijk ook nog eens een frisse blik op jouw leerlingen op én het is niet ondenkbaar dat je stuit op nog niet eerder ontdekte creatief begaafde leerlingen, omdat ze opeens uit het niets lijken op te duiken en worden aangesproken op hun talent. Omdat JIJ het onderwijs aanpast. Help ze een stap verder. HULDE.
(En psssst… je hebt geen correctiewerk…!)
